O nieprzystosowaniu społecznym mówi się dużo w naukach społecznych, szczególnie w socjologii i oświacie.

Jest to także pojęcie wręcz nadrzędne w resocjalizacji, które obejmuje modyfikację osobowości jednostki w celu przystosowania jej do życia w społeczeństwie.

A jak definiujemy nieprzystosowanie społeczne? Nieprzystosowanie społeczne jest to miano, którym określa się dzieci lub młodzież, u których na skutek zaburzeń wewnętrznych bądź też niekorzystnych warunków środowiskowych występują utrwalone zaburzenia w zachowaniu.

W grupie największego ryzyka dotknięciem nieprzystosowaniem społecznym znajdują się osoby wychowujące się w warunkach niekorzystnych dla rozwoju psychospołecznego, na który niekorzystny wpływ wywierają rodzina czy grupa rówieśnicza.

Nie ulega wątpliwości, że nieprzystosowanie społeczne to problem poważny i wymagający natychmiastowej interwencji, często w postaci metod resocjalizacyjnych, które pomagają jednostce społecznej nauczyć się prawidłowego funkcjonowania w środowisku.